Rasa owiec, pochodząca z zachodniej Afryki, głównie z Kamerunu i z Wybrzeża Kości Słoniowej.

Są niewysokie, mało wymagające, wytrzymałe i płodne. Tułów jest niski, żebra okrągłe, fundament drobny i suchy. Nie wymagają strzyżenia bo są to owce szerstne, bez runa. Mają krótkie ogony i twarde racice.

Cechą tryka jest bujna grzywa na piersi, szyi i karku oraz szeroko rozstawione kryże (rogi). Szczątki rogów występujące czasem u maciorek oznaczają dyskwalifikację z hodowli

Występują różne maści: Obok brązowej podpalanej, która jest jedyna prawidłowa z punktu widzenia zbieżności z wzorcem rasy, istnieje jeszcze brązowo-biała, czarna podpalana i całkiem czarna. Dla tych barw istnieją własne hodowle, specjalizujące się na tych również dekoracyjnych odmianach, lecz w krajach prowadzących księgi hodowlane, zwierzęta o odmiennym umaszczeniu nie są do nich dopuszczane.

Tryki powinny osiągać wagę 50-65 kg, przy wysokości 60-70 cm w kłębie. Matki powinny ważyć 35-50 kg, wzrost powinien wynosić 58-65 cm, lecz wskutek chowu wsobnego i braku selekcji większość owiec kameruńskich w Polsce nie osiąga tych wymiarów.

Płodność matek leży między 200-300%, to oznacza że rodzą 2-3 jagniąt w ciągu roku.

Owce kameruńskie są mało wymagające i łatwe w utrzymaniu. Wymagają ochrony przed deszczem, dobrego siana, stałego dostępu do wody i lizawki. Nadają się do hodowli ekstensywnej, bo ilość ich mleka i przyrost mięsa jest mniejsza niż u ras w hodowli intensywnej. Często używane są do wypasania na nieużytkach. Lubią urozmaicenie swojego pokarmu w postaci gałęzi świerka, dębu czy wierzby. Nie potrzebują paszy wysokoenergetycznej, chyba że maciorki są intensywnie eksploatowane.

Mimo że jest to rasa mało wymagająca należy zadbać o podstawową opiekę zdrowia. Do tego się zalicza regularną kontrole racic oraz zębów. Nieuniknione też jest stosowne odrobaczenie przeciw nicieniom i tasiemcom oraz konsultacja lekarza weterynarii w przypadku choroby. Nazywanie i traktowanie owiec kameruńskich „żywymi kosiarkami do trawy” jak są często mianowane świadczy o braku zrozumienia potrzeb żywego zwierzęcia.

Mięso tego gatunku owiec jest smaczne, ciemne w kolorze, przypominające dziczyznę. Brak mu przykrego zapachu typowego dla baraniny pozyskiwanego z innych ras.

W kwestiach charakteru, rasa owcy kameruńskiej różni się zdecydowanie od typowej owcy domowej. Typowa cecha owiec kameruńskich jest ich płochliwość. W przypadku niebezpieczeństwa przeskakują z łatwością ogrodzenia do 120 cm wysokości. Obcym nie pozwalają się zbliżyć, przy czym zachowują znacznie większą odległość bezpieczną niż inne owce.

[nggallery id=24]